بررسی رابطه بین مهارتهای ارتباطی با پیشرفت تحصیلی و خلاقیت در دانشجویان علوم پزشکی شیراز

چکیده در فعالیت هایی که انسان محور آن قرار دارد، ارتباط و مهارت های ارتباطی دارای جایگاه مهمی است و این موضوع در حوزه های مختلف به صورت های گوناگون مورد توجه قرار گرفته است. با عنایت به اهمیت موضوع، پژوهش حاضر به بررسی رابطه ی بین مهارت های ارتباطی با پیشرفت تحصیلی و خلاقیت دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهر شیراز پرداخته است. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و برای اجرای آن از روش توصیفی- همبستگی استفاده شده است. به منظور گردآوری داده ها از دو پرسش نامه (یک پرسشنامه استاندارد برای سنجش مهارت های ارتباطی و پرسشنامه محقق ساخته برای سنجش خلاقیت) استفاده گردیده است. جامعه آماری پژوهش شامل 6346 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهر شیراز در سال تحصیلی 90-1389 و نمونه آماری با استفاده از روش کوکران 230 نفر برآورد گردیده که از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم جامعه انتخاب شدند. جهت تجزیه تحلیل داده ها در سطح آمار استنباطی از آزمون همبستگی پیرسون، آزمون رگرسیون خطی، آزمون t مستقل، آزمون تحلیل واریانس یک متغیره، استفاده و با استفاده از نرم افزار spss 16 انجام شد نتایج پژوهش نشان داد که مهارت های ارتباطی دانشجویان بر روی خلاقیت آنها تأثیر گذار است و اگر دانشجویان در ارتباط خود با دیگران به پنج مولفه مهارت ارتباطی (گوش دادن، توانایی دریافت و ارسال پیام، بینش نسبت به فرایند ارتباط، کنترل عاطفی، ارتباط توأم با قاطعیت) توجه لازم را داشته باشند این امر می تواند بر خلاقیت آنان تأثیر گذار باشد و خلاقیت آنان از افرادی که از مهارت های ارتباطی کمتری برخوردارند بیشتر می باشد. ولی مهارت های ارتباطی دانشجویان بر روی پیشرفت تحصیلی آنها تاثیر گذار نبوده است و داشتن مهارت ارتباطی مناسب یا غیر مناسب نتوانسته است تاثیری بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان داشته باشد.